เมลเบิร์น: ทีน่า (ไม่ใช่ชื่อจริงของเธอ) ในวัย 40 ต้นๆ เป็นผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จจากประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีดีกรีระดับสูงกว่าปริญญาตรีอยู่ในตัวทีน่าอยู่ห่างจากบ้านมาหลายปีพบว่าชุมชนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในประเทศนิวซีแลนด์ที่รับเลี้ยงไว้สร้างครอบครัวใหม่ของเธอ อย่างไรก็ตาม การโต้ตอบกับพวกเขาหมายความว่าเธอต้องรับมือกับคำถามที่ล่วงล้ำ เช่น “คุณแต่งงานหรือยัง” หรือ “คุณมีลูกไหม”ในชุมชนเอเชียหลายแห่ง คำถามเกี่ยวกับสถานภาพการสมรสและลูกหลานเป็นที่ยอมรับในทางวัฒนธรรม ส่วนหนึ่งเป็นเพราะวัฒนธรรมของกลุ่มนิยม ดังนั้นจึงเป็นคำถาม “ปกติ” ที่จะถามเพื่อน เพื่อนร่วมงาน หรือแม้แต่คนแปลกหน้า
แต่สำหรับทีน่าซึ่งอาศัยอยู่ในนิวซีแลนด์มาหลายปี
คำถามเหล่านั้นทำให้เธอไม่สบายใจ“มันเป็นเครื่องเตือนใจอยู่เสมอว่าเราไม่ได้สมบูรณ์แบบ หรือเราขาดบางอย่างเพราะเรายังไม่มีลูก ฉันรู้ว่าพวกเขาเป็นคนดีและใจดี และคำถามของพวกเขาก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นอันตราย แต่หลังจากนั้นไม่นาน ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย” ทีน่าซึ่งรับมือกับปัญหาภาวะ มีบุตร ยากมาหลายปีกล่าว
สำหรับทีน่า สิ่งที่ถูกมองว่าเป็นการทักทายทางสังคมที่ “ปกติ” ในชุมชนเอเชียนั้นถูกมองว่าเป็นตราบาปต่อผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานและไม่มีบุตร
ทีน่าไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนี้
โครงการวิจัยปัจจุบันของเราเผยให้เห็นว่าคำถามเกี่ยวกับเด็กสามารถสร้างความอัปยศได้อย่างไร เราพบว่าคำถามเหล่านี้ส่งผลต่อการเห็นคุณค่าในตนเองและความเชื่อมโยงของผู้หญิงกับครอบครัวและชุมชน
ผู้หญิงที่พยายามตั้งครรภ์ควรได้รับการลาหรือไม่?ด้วยการแช่แข็งไข่ ผู้หญิงสิงคโปร์ไม่ได้ถูกบังคับให้ต้องเสียสละอาชีพและตนเองเพื่อเป็นแม่สิ่งที่ผู้หญิงพูดโดยมุ่งเน้นที่การวิจัยของเราเกี่ยวกับผู้หญิงและคู่รักในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียใต้ เราสัมภาษณ์ผู้หญิง 23 คน รวมถึงผู้หญิงที่เราเรียกว่าทีน่า ซึ่งอพยพจากประเทศบ้านเกิดมายังนิวซีแลนด์ ผู้ตอบแบบสอบถามเหล่านี้เคยผ่านปัญหาภาวะมีบุตรยากและการไม่มีบุตรโดยไม่สมัครใจ
ผลการวิจัยเบื้องต้นของเราแสดงให้เห็นว่าคำถามเช่น
” คุณแต่งงานแล้วหรือยัง” และ “คุณมีลูกหรือยัง” พบกับการตีความที่แตกต่างจากผู้ถามและผู้ตอบ
จากมุมมองของผู้ถาม คำถามดังกล่าวเป็นเพียงคำทักทายทางสังคมหรือวัฒนธรรมทั่วไป เทียบได้กับคำว่า How are you? ในโลกตะวันตก
แต่คำถามมาจากข้อสันนิษฐานที่ว่าผู้หญิงวัยผู้ใหญ่ทุกคนในประเทศแถบเอเชียส่วนใหญ่เป็นเพศตรงข้าม แต่งงานแล้ว และน่าจะเป็นแม่
สมมติว่าทุกคนมีเส้นทางวัฒนธรรมที่คล้ายคลึงกัน พวกเขาถามคำถามเหล่านี้ในฐานะส่วนหนึ่งของความเข้าใจทางสังคม ผู้เข้าร่วมของเราเข้าใจว่าคำถามไม่จำเป็นต้องมาจากสถานที่ที่ไม่ดี และควรเข้าใจว่าเป็น “การประชุมทางสังคม” หรือเป็นส่วนหนึ่งของ “คำทักทายประจำวัน”
แต่สำหรับผู้หญิงที่ถูกถามคำถามเหล่านี้ อาจรู้สึกประณาม พินิจพิเคราะห์ และแม้แต่ “ลงโทษ”
จากความคิดเห็นของผู้เข้าร่วม คำถามมักจะเน้นย้ำถึงสิ่งที่พวกเขาไม่ใช่ ซึ่งตรงข้ามกับสิ่งที่พวกเขาเป็น มี หรือทำสำเร็จแล้ว พวกเขาเน้นที่ “การไร้บุตร” ของพวกเขาในขณะที่ดูเหมือนจะลดทอนความเป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือมนุษย์ที่ใช้งานได้ก็ตาม เราต้องหยุดบอกผู้หญิงว่า ‘มีได้ทุกอย่าง’
ข้อคิดเห็น: ผู้หญิงในจีนกำลังหาทางออกในการต่อสู้กับความอัปยศของการเป็นโสด
ผลกระทบของการตีตรา – แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม
ในการจัดการกับปัญหานี้ เรานำคำนิยามความอัปยศของนักสังคมวิทยาชาวแคนาดา-อเมริกันของ Erving Goffman มาใช้ในฐานะ “คุณลักษณะที่น่าอดสูอย่างยิ่ง” ซึ่งบุคคลถูกมองว่าเป็น “คนนอกกรอบ” หรือไม่ “ปกติ” ภายในชุมชนของตน
สำหรับการศึกษาของเรา เราดูที่ความอัปยศที่เกี่ยวข้องกับคำถามที่ “ไม่มีพิษมีภัย” “ไร้เดียงสา” และคำถามทั่วไปทางวัฒนธรรมที่ว่า “คุณมีลูกหรือยัง” – ทั้งในประเทศเกิดของผู้หญิงและในนิวซีแลนด์
credit : clarenceboddicker.com
offspringvideos.com
newsenseries.com
signalhillhikerphotography.com
jardinerianaranjo.com
3geekyguys.com
newamsterdammedia.com
platterivergolf.com
centennialsoccerclub.com
bellinghamboardsports.com
